کوه گرفتگی

کوه گرفتگی وضعیتی است که با قرارگرفتن در ارتفاع و کاهش میزان اکسیژن ، مشخص می شود. صعود به ارتفاع بدن انسان را در معرض کمبود اکسیژن، کاهش فشار، کاهش دما و رطوبت قرار می دهد. پس از شروع به صعود و حرکت به سمت قله کاهش میزان اکسیژن، با تغییر ارتفاع محسوس تر می شود. بیشتر این تغییرات در ارتفاع 3000 متر وبالاتر در افراد مشخص می شود. با افزایش فعایت بدنی و کاهش میزان اکسیژن علایم تغییر میزان اکسیژن و افزایش ارتفاع بروز می کند.

علایم کوه گرفتگی:

خستگی مفرط
سر گیجه
سردرد
حالت تهوع
تنگی نفس
افزایش ضربان قب
بی خوابی
ادم مغزی (تجمع آب در فضای داخل سلول مغز) و تشنج در موارد حاد

درمان کوه گرفتگی:

کاهش ارتفاع و استراحت
استفاده از کپسول اکسیژن
عدم مصرف خودسرانه دارو های ضد درد و مسکن
عدم انجام فعایت های شدید و بیش از حد
نوشیدن آب و مایعات با کربوهیدرات سبک

پیشگیری:

اقدامات دارویی و غیر دارویی متعددی برا درمان کوه گرفتگی وجود دارد. توجه به علایم اولیه از الزامات است و کوه نوردان همیشه باید این علایم را جدی بگیرند به ویژه در افراد مبتدی و آماتور.
بهتر است روزانه حداکثر 300 متر صعود داشته باشیم
افراد با بیماری های خاص یا مصرف کننده دارو قبل از صعود با پزشک خود مشورت کنند.
افراد مبتدی و تازه کار صعود های مرتفع و آنی نداشته باشند.
با زمان بندی مناسب اقدام به صعود مرحله ای کرده و پس از سازگاری اقدام به صعود نمایند
به همراه داشتن ماسک و کپسول اکسیژن
در صورت بروز علایم عدم مصرف دارو و یا قرص به صورت خودسرانه